Op de Noordzee lagen vroeger naast een aantal boeien ook enkele lichtschepen; zij waren de bakens die de zeeschepen moesten helpen om langs de zandbanken veilig naar de haven te varen. Eén van de lichtschepen was de West-Hinder III, het derde van drie identieke schepen die beurtelings op de Noordzee bij de Westhinderbank en Wandelaarsbank dienstdeden om de aanloop naar de Belgische havens aan te duiden.
De drie zusterschepen werden omstreeks 1950 gebouwd in Oostende op de werf van Béliard-Crighton. Twee van hen deden permanent dienst als lichtschip en een derde diende als reserve. De schepen werden ook gebruikt als observatieschip. Elk schip was uitgerust met een motor van 400 pk. Toen ze operationeel waren, verbleven er 9 bemanningsleden aan boord voor 2 weken, daarna werden ze afgelost.
De schepen werden uit dienst genomen in 1994 en vervangen door elektrische lichtplatformen.
Eén schip ligt op een kade in Zeebrugge en is daar te bezichtigen met toegang langs een uitgezaagd gat in de zijwand. Een tweede is aangemeerd aan de steigers in Rupelmonde, maar onderging al enkele veranderingen. Het derde schip – de West-Hinder III – lag lange tijd in het Bonapartedok naast het MAS in Antwerpen. (zie foto hieronder)
Enkele Antwerpse watererfgoed-minnende verenigingen, firma’s en vrijwilligers namen het schip uiteindelijk onder hun vleugels als Stichting MPM – Maritiem Patrimonium. MPM maakt deel uit van Watererfgoed Vlaanderen
Het schip verhuisde enkele jaren terug naar de droogdokkensite in Antwerpen en werd in een droogdok grondig onder handen genomen door een schare van vrijwilligers.
Het duurde tot in mei 2021 om de West-Hinder III als beschermd erfgoed te erkennen. De plechtigheid op de droogdokkensite werd bijgewoond door Minister Mathias Diependale, geflankeerd door Vlaams Minister President Jan Jambon en Burgemeester van Antwerpen Bart de Wever. De erkenning werd ondertekend en tegelijkertijd werd het schip door de drie hoogwaardigheidsbekleders herdoopt, waardoor het een nieuwe toekomst kan tegemoet gaan als Watererfgoed Vlaanderen.
Op 6 juli 2021 was het moment aangebroken om het schip terug toe te vertrouwen aan het water. Men liet het droogdok vollopen en bang werd gekeken of alles nog wel in orde was en of het schip haar drijfvermogen had behouden. Geen probleem: het water kolkte naast het schip, de deuren van het dok openden zich en een stadssleepboot haalde het schip statig uit het dok om het wat later vast te maken aan de kade in het Kattendijkdok.
De droogdokkensite in de oude dokken in Antwerpen telt 10 droogdokken. Deze zijn nu verbonden door een sluisdeur met het Kattendijkdok. In vroegere tijden, toen de droogdokken werden gebouwd kon men ze laten vol- of leeglopen via een rechtstreekse verbinding met de Schelde. Deze omslachtige werkwijze werd later afgeschaft en er werd een verbinding met het Kattendijkdok gemaakt; de dokken worden nu gevuld en geledigd via een pompmechanisme dat in een groot pomphuis is ondergebracht.
Ondertussen werd in dok 1 van de droogdokkensite alles in gereedheid gebracht om de West-Hinder III een ligplaats de geven. Dit eerste dok zal permanent met water gevuld blijven en de West-Hinder III zal dus later drijvende het eerste magneetpunt worden van de ganse site. Van zodra men vanuit Antwerpen langs de kade noordwaarts gaat, komt men op het ‘Eilandje’; even verder steekt men de brug over van de Kattendijksluis en ziet men recht op de droogdokkensite met als blikvanger het lichtschip West-Hinder III.
Het schip werd op 22 juli 2022 door een sleepboot naar zijn definitieve ligplaats gebracht. Het zal nog wel enkele dagen duren voordat het schip optimaal is verankerd in het midden van het dok. Ondertussen wordt er door de MPM-vrijwilligers nog had gewerkt aan de eindafwerking.
Foto’s: Ook de radiokamer en het kombuis worden in ere hersteld.
Het publiek kan nu al vanop afstand dit prachtige nieuwe Antwerpse uithangbord al bekijken en zodra de droogdokkensite wordt opengesteld (in 2022) zal ook het schip kunnen worden bezichtigd. Bij de vrijwilligers hoopt men het schip in de toekomst terug zelfstandig te kunnen laten varen, waardoor het mogelijks een ambassadeursfunctie zou kunnen krijgen.
Auteur & fotograaf: Georges Janssens
